محققان ژاپنی در این روش ، بافتهای حاوی سلولهای بنیادی و مواد لازم برای ساخت دندان را به فک موش پیوند زدند.

این مواد در نهایت به پایه ای برای یک دندان کاملا کاربردی در دهان موش
تبدیل شدند که مقاومت آن با مقاومت با یک دندان واقعی قابل مقایسه است.

رشد این دندان امیدهای فراوانی را برای درمان های عمومی در زمینه جایگزینی اندام های آسیب دیده ایجاد کرده است.

تاکنون فن آوری لازم در این زمینه ایجاد نشده است اما تلاش ها برای این
کار در جریان است تا از دندان به عنوان یک الگوی درمانی استفاده شود.

محققان تاکنون بافتهای فراوانی را در آزمایشگاه قبل از کاشت در بدن
حیوانات رشد داده اند اما این برای نخستین بار بود که بافت کاشته شده در
بدن یک حیوان رشد کرد.

هدف پزشکان یافتن راهی برای پیوند اعضا در بدن انسانهاست بدون اینکه خطر پس زدگی ایمنی آنها را تهدید کند.

این امر برای انتقال اندام های حیوانی به بدن انسان نیز صادق است.

محققان همچنین به این نتیجه رسیده اند که فیبرهای عصبی در درون دندان کاشته شده در دهان موش، رشد کرده و به درد واکنش نشان می دهند.