سه نوع اصلی چای شناخته شده است




چای سیاه، بیشترین نوع تجاری چای بوده که به فاصله کوتاهی پس از چیده شدن،
در طی مراحل خشک شدن و نگهداری دچار اکسیداسیون آنزیمی (تخمیر) می‌شود.
۱- موادی
بنام کاتشین (Catechin) و پلی فنولهای موجود در برگ‌های چای تبدیل به
ترکیبات قهوه‌ای یا قرمزی بنام تئوفلاوین و تئوروبیجین می‌شوند که موجب
می‌شوند چای دم کرده به رنگ سیاه درآید.
۲- چای الانگ (Olang) که به رنگ قرمز یا زرد است و با تخمیر نسبی بدست می‌آید.
۳-
چای سبز که دچار تخمیر نمی‌شود و بلافاصله بعد از چیدن از اکسیداسیون
کاتشین محافظت می‌شود که اکثر فوائد درمانی چای را به آن نسبت می‌دهند.
مطالعه
ای تازه در ژاپن نشان می دهد که نوشیدن چای سبز می تواند خطر مرگ در اثر
ابتلا به طیفی از بیماری ها را به میزان قابل توجهی کاهش دهد.
محققان با بررسی اطلاعات پزشکی بیش از ۴۰ هزار نفر دریافتند که چای سبز خطر مرگ در اثر بیماری قلبی را بیش از ۲۵ درصد کاهش می دهد.
اما
متخصصان قلب در بریتانیا می گویند که این فواید ممکن است ناشی از رژیم
غذایی ژاپنی ها در کل باشد چرا که غذاهایی که مردم این کشور عادت به مصرف
آنها دارند از غذاهای رایج در غرب سالم تر است.
نتایج این تحقیق در نشریه انجمن پزشکی آمریکا چاپ شده است.
صرفنظر از آب، چای پرمصرف ترین نوشیدنی در جهان است و هرساله سه میلیارد کیلوگرم چای در جهان تولید می شود.
مطالعات
انجام شده در آزمایشگاه ها و به روی حیوانات نشان داده است که به خصوص چای
سبز (در مقایسه با چای تیره) دارای فواید زیادی برای سلامتی است.
بیشترین بهره برای زنان
در این مطالعه که در سال ۱۹۹۴ آغاز شد محققان دانشگاه توهوکو فواید احتمالی چای سبز برای انسان را بررسی کردند.
آنها
اطلاعات مربوط به ۴۰ هزار و ۵۳۰ فرد سالم ۴۰ تا ۷۹ ساله اهل شمال ژاپن،
جایی که چای سبز مصرف زیادی دارد، را بررسی و تحلیل کردند.
در حدود ۸۰ درصد مردم این منطقه چای سبز می نوشند به طوری که بیش از نیمی از آنها روزانه سه فنجان یا بیشتر از آن مصرف می کنند.
اطلاعات
مربوط به این افراد برای مدت ۱۱ سال (۱۹۹۵ تا ۲۰۰۵) دنبال شد. در پایان
این دوره ۴ هزار و ۲۰۹ نفر از آنها به دلایل گوناگون درگذشته بودند.
پژوهشگران همچنین داده های جمع آوری شده در طول ۷ سال (۱۹۹۵ تا ۲۰۰۱) را بررسی کردند تا مرگ و میر در اثر علل مشخص را بررسی کنند.
در این دوره هفت ساله، ۸۹۲ نفر از بیماری قلب و ۱۱۳۴ نفر در اثر سرطان درگذشتند.
در
طول مطالعه ۱۱ ساله، نرخ مرگ در اثر کلیه عوامل، برای کسانی که روزانه ۵
فنجان یا بیشتر چای سبز نوشیده بودند در مقایسه با کسانی که یک فنجان یا
کمتر نوشیده بودند ۱۶ درصد کمتر بود.
مطالعه
۷ ساله برای کشف علل خاص مرگ و میر نیز نشان داد که خطر مرگ در اثر بیماری
قلبی برای گروهی که ۵ فنجان یا بیشتر چای سبز می نوشند، ۲۶ درصد کمتر بود.
ولی هیچ رابطه قابل توجهی میان مصرف چای سبز و مرگ در اثر سرطان مشاهده نشد.
در سراسر این مطالعه فواید چای سبز ظاهرا برای زنان بیشتر بود.
زنانی
که روزانه پنج فنجان یا بیشتر چای سبز می نوشیدند – در مقایسه با کسانی که
یک فنجان یا کمتر مصرف می کردند – ۳۱ درصد کمتر با خطر مرگ در اثر بیماری
قلبی روبرو بودند.
اما این مطالعه رابطه ای میان مصرف چای سیاه یا اولانگ و کاهش خطر مرگ در اثر بیماری قلبی نیافت.
‘آمار پایین بیماری’
دکتر
شینیچی کوریاما، که این مطالعه تحت سرپرستی او انجام شد، گفت: “مهمترین
یافته این است که چای سبز ممکن است عمر افراد را از طریق کاهش خطر بیماری
قلبی افزایش دهد.”
اما
الن میسون، پرستار قلب در بنیاد قلب بریتانیا، گفت که رژیم غذایی ژاپنی ها
در مجموع خیلی سالم است و این یافته ها ممکن است در مورد کسانی که به سبک
غربی غذا می خورند صادق نباشد.
وی
گفت: “آمار بیماری قلبی در ژاپن هم اکنون یکی از کمترین ها در جهان است و
تصور می شود رژیم غذایی ژاپنی ها نقشی عمده در پایین نگاه داشتن آن بازی
می کند.”
وی
با اشاره به اینکه چربی اشباع شده در غذاهای رایج در بریتانیا بیشتر از
ژاپن است، ابراز تردید کرد که نوشیدن همان مقدار چای سبز در بریتانیا
تاثیری عمده بر نرخ ابتلا به بیماری قلبی داشته باشد.
قدمت
استفاده از چای به بیش از ۵۰۰۰۰۰ سال قبل میرسد. شواهد گیاهشناسی نشان
می‌دهند که هند، چین، برمه و تایلند خاستگاه چای می‌باشند. به نظر میرسد
کلمه انگلیسی Tea از کلمه مالاکائی “teh” یا کلمه چینی “t’e” گرفته شده
باشد. اصطلاح چینی “Ch’a” منشاء نامگذاری چای در سایر زبانها می‌باشد.
هلندی‌ها و پرتغالی‌ها که اولین وارد کننده‌های اصلی چای بودند احتمالاً
این نام‌ها را به کشورهای اروپایی و خاورمیانه معرفی نمودند. چای دارای
بهترین کیفیت از جوانه‌های تازه شامل دو یا سه برگ اول بعلاوه شکوفه‌های
در حال رشد بدست می‌آید چای با کیفیت پائین که در تهیه چای فوری و brick
tea به کار می‌رود از برگ‌های پائین ساقه حاصل می‌شود.
*از
چای سبز در طب سنتی هند به عنوان نشاط‌آور ضعیف، محرک،‌مدر و قابض و در طب
سنتی چین بعنوان قابض، تقویت کننده قلب، محرک سیستم عصبی مرکزی و مدر
استفاده شده است. سایر کاربردهای سنتی آن در درمان نفخ،‌ تنظیم درجه حرارت
بدن، تسریع هضم و بهبود روندهای تفکر بوده است.
**نتایج مطالعات بالینی
*بیماریهای قلبی- عروقی:
بین محتوی فلاونوئید رژیم غذایی و کاهش خطر بیماری قلبی ارتباط مثبت قوی
وجود دارد. موادی مانند چای، پیاز و سیب حاوی فلاونوئید هستند. همچنین
مصرف کنندگان چای سیاه فشار خون سیستولی کمتری دارند.
*اختلال عملکرد مغزی : خاصیت ضد اکسیداسیون پلی فنولهای چای سبز ممکن است در اختلالات مغزی یک اثر محافظتی داشته باشد.
*اختلالات چربی: چای معمولاً موجب کاهش چربیهای خون می‌شود اما در همه مطالعات نتایج یکسانی حاصل نشده است.
*اختلالات کلیوی: پلی فنولهای موجود در چای سبز عملکرد کلیه را در بیماران مبتلا به نارسایی مزمن کلیه بهبود می‌بخشند.
*سرطان:
در ژاپن خوردن حداقل ۱۰ فنجان چای در روز با کاهش خطر سرطان معده همراه
بوده است. همچنین مطالعات مختلفی در ارتباط با تأثیر مثبت چای در پیشگیری
از سرطان لوزالمعده، روده بزرگ، ریه و رحم انجام شده است.
*پوسیدگی دندان: عصاره برگ چای سبز دارای اثرات ضد میکروبی است و از ایجاد پلاک و پوسیدگی دندان جلوگیری می‌کند.
* کاهش وزن:
پلی فنولهای چای سبز فعالیت آمیلاز بزاق(آنزیم تجزیه کننده قندها) را مهار
می‌کند. جالب است بدانید که چای بدون داشتن عوارض خطرناک داروهای کاهنده
وزن میتواند موجب کاهش وزن، اندازه دور کمر و تری گلیسرید خون مبتلایان به
چاقی شود.